Stel je voor; een tent met daar omheen bomen en om de tent kippen en
een haan. In de bomen een hoeveelheid en diversiteit aan vogels. En
dan breekt de dag aan. Wat je krijgt is een symfonie van vogels die
kwetteren, zingen, tjilpen en wat al niet meer en dan af en toe de
haan die ook zijn deuntje mee doet. Wat een mooie manier om de dag te
beginnen.
Route: Romagne-sous-Montfaucon – Dun sur Meuse – Stenay – Mouzon – Sedan – Charleville-Mezières – Revin – Chooz – Dinant.
Een dag met weer veelal wind tegen door de west – noordwestelijke
richting waarin we fietsen.
Een
dag waarop ik tot 1400 uur mijn handschoenen aan heb vanwege de
temperatuur, dan even niet en om 1600 zijn ze weer aan.
Vandaag, na twee dagen van bijna geen fietsers, komen we 10 fietsers
met bepakking tegen waaronder twee ligfieters en een trike. Bij de
lunch treffen we een andere fietser die ook juist daar aan het
lunchen is, een Fransman die richting Luik aan het fietsen is. De
picknickplek is gemaakt voor fietsers, zelfs het bord lijkt er voor
gemaakt.
Vandaag ook twee wandelaars met volle bepakking. Heb ik groot ontzag
voor.
Na ongeveer 60km, na Sedan, pakken we de fietsroute langs de Maas /
Meuse op. Een mooi pad waarbij het grootste deel van de tijd een
uitzicht op groene ‘bergen’ en soms rotsen, vaak mooie huizen en
in de verte kerken, soms een aaneenschakeling van (vaak oude)
caravans.
Onderweg komen we langs sportvelden waarbij ook een jeux de boule
baan. De acht mannen kijken bijna simultaan op en zwaaien. Leuk. Doet
me terugdenken aan een paar dagen geleden: aan de rand van een dorpje
stonden zes mannen te boulen. Wij waren al van ver te zien en tegen
de tijd dat we bijna bij de baan waren stonden ze allemaal met hun
handen in de zakken. Op het moment dat we bonjour zeiden en ik
zwaaide haalden ze allemaal in elk geval een hand uit de zak en
begonnen te zwaaien en roepen. Leuk!!
Het lijkt er toch echt op dat die Fransen met de paplepel ingegoten
krijgen om bonjour te zeggen. Vanaf dat een kind kan lopen zegt het
ook bonjour, oké tenzij datzelfde kind met open mond en grote ogen
naar ons staat te kijken (ligfietsen zijn hier toch nog wel
bijzonder) en alle opvoedkundige dingen vergeet.
Waar ik op deze route aan terugdenk zijn de wegdekovergangen die we
tegenkwamen op de route langs de Loire. Dan ging het wegdek ineens
over van gravel of teer naar grote kinderkoppen die flink uit elkaar
lagen. Echt de manier om de snelheid eruit te krijgen maar ook om
alle botten en tassen te laten rinkelen. Op deze route heeft men deze
grap achterwege gelaten, gelukkig.
We eindigen in Haybes, een kleine echt Franse camping met een dame
die alleen in de avond even komt zodat je kan betalen, bomen, gras,
een oud maar schoon douchehok. Wat kenmerkend is voor deze camping is
dat het er op lijkt dat iedereen (behalve Rob en ik) met vissen bezig
is.
Wat wel vaker gebeurd is en ook nu, is dat ik na een grijze bewolkte
dag op de fiets, en daarom niet insmeren, een rood hoofd heb van de
zon achter de wolken en de wind.
Na de koude ervaring van gisterenavond al om 2000 de tent in met alle
kleren die ik kan verzinnen. Gelukkig straalt mijn rode hoofd warmte
uit ;).
Morgen de laatste kilometers van deze trip in La France.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten