zaterdag 7 september 2019

Dag 27, Tienen – Tilburg, 125km


De subtitel bij deze dag mag zijn ‘van bui naar bui’.

Route:Tienen – Diest – Kwaadmechelen – Postel – Hilvarenbeek – Tilburg.

Vanaf de camping kunnen we bijna meteen het voormalig treintracé weer oppakken dat loopt tot Diest. Al snel fietst een wielrenner met ons mee. Voor de klets (al kan ik hem slecht begrijpen zo binnensmonds als deze meneer praat met halve zinnen en enkele woorden) en mogelijk ook een manier om op tempo uit de wind te rijden. Ik fiets de eerste 25km km met een snelheid van rond de 30km/h voorop. Vervolgens neemt Rob het in hetzelfde tempo over.
Van Diest fietsen we naar Kwaadmechelen en met dit stuk kan ik refereren aan de eerder aangestipte kwaliteit van de Belgen om de meest vreselijke fietspaden te maken. Het fietspad loopt deels langs de weg: de weg en dan een stippellijn en dan 60cm fietspad dat in slechte staat van teer is. Geen pretje om te fietsen terwijl auto’s met 80km/h langs razen. Op andere plekken loopt er een losliggend fietspad zo’n 20cm boven de weg waarop fietsers in beide richtingen moeten fietsen terwijl dit pad net breed genoeg is voor een fietser met volle bepakking. Dit pad in slechte staat was dus ook geen pretje en we zijn blij als we aankomen bij het kanaal. ‘Het kanaal’ dat ons naar het Albert kanaal kan brengen. Na de vijfde omleiding in evenzoveel kilometers op het jaagpad van dit kanaal gaan we er af en volgen de voor ons bekende weg naar Postel – Hilvarenbeek – Tilburg. Dit loopt allemaal via aparte fietspaden. Niet de meest mooie manier van fietsen maar wel prima.

De dag was te nat en grijs voor mij om ook maar te denken aan foto’s maken.

De subtitel die ik deze dag gegeven heb zegt eigenlijk wel genoeg. De weersvoorspelling was buien en die hebben we gekregen. De buien die overkwamen waren intens met veel water en we besloten al snel om bij iedere bui te schuilen.
Zo stonden we bij een Mariakapelletje de plastic bloemen en vermolmde planken te bekijken terwijl aan de overkant een grote aankondiging te zien was van Cornelis Ham Kippenhuisje (ben ik de enige die dit vreemd vind klinken?).
Op een ander moment zagen we schuilend een groep gele jasjes aankomen. We besloten te blijven staan omdat ik die groep schoolkinderen wel wilde langs zien komen. Tja … hoe fout kon ik het hebben … Het bleken 11 absoluut 60plussers te zijn, allemaal met gele hesjes aan en fietsend op een elektrische fiets die alle 11 in een soort wave hun hand opstaken toen ik zwaaide.

En toen thuis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten