De subtitel bij deze dag mag zijn ‘van bui naar bui’.
Route:Tienen – Diest – Kwaadmechelen – Postel – Hilvarenbeek
– Tilburg.
Vanaf de camping kunnen we bijna meteen het voormalig treintracé
weer oppakken dat loopt tot Diest. Al snel fietst een wielrenner met
ons mee. Voor de klets (al kan ik hem slecht begrijpen zo
binnensmonds als deze meneer praat met halve zinnen en enkele
woorden) en mogelijk ook een manier om op tempo uit de wind te
rijden. Ik fiets de eerste 25km km met een snelheid van rond de
30km/h voorop. Vervolgens neemt Rob het in hetzelfde tempo over.
Van Diest fietsen we naar Kwaadmechelen en met dit stuk kan ik
refereren aan de eerder aangestipte kwaliteit van de Belgen om de
meest vreselijke fietspaden te maken. Het fietspad loopt deels langs
de weg: de weg en dan een stippellijn en dan 60cm fietspad dat in
slechte staat van teer is. Geen pretje om te fietsen terwijl auto’s
met 80km/h langs razen. Op andere plekken loopt er een losliggend
fietspad zo’n 20cm boven de weg waarop fietsers in beide richtingen
moeten fietsen terwijl dit pad net breed genoeg is voor een fietser
met volle bepakking. Dit pad in slechte staat was dus ook geen pretje
en we zijn blij als we aankomen bij het kanaal. ‘Het kanaal’ dat
ons naar het Albert kanaal kan brengen. Na de vijfde omleiding in
evenzoveel kilometers op het jaagpad van dit kanaal gaan we er af en
volgen de voor ons bekende weg naar Postel – Hilvarenbeek –
Tilburg. Dit loopt allemaal via aparte fietspaden. Niet de meest
mooie manier van fietsen maar wel prima.
De dag was te nat en grijs voor mij om ook maar te denken aan foto’s
maken.
De subtitel die ik deze dag gegeven heb zegt eigenlijk wel genoeg. De
weersvoorspelling was buien en die hebben we gekregen. De buien die
overkwamen waren intens met veel water en we besloten al snel om bij
iedere bui te schuilen.
Zo stonden we bij een Mariakapelletje de plastic bloemen en vermolmde
planken te bekijken terwijl aan de overkant een grote aankondiging te
zien was van Cornelis Ham Kippenhuisje (ben ik de enige die dit
vreemd vind klinken?).
Op een ander moment zagen we schuilend een groep gele jasjes
aankomen. We besloten te blijven staan omdat ik die groep
schoolkinderen wel wilde langs zien komen. Tja … hoe fout kon ik
het hebben … Het bleken 11 absoluut 60plussers te zijn, allemaal
met gele hesjes aan en fietsend op een elektrische fiets die alle 11
in een soort wave hun hand opstaken toen ik zwaaide.
En toen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten