Dag 22, 31-08-2019, Troyes – Troyes

Uitslapen, koffie, ontbijt, lezen, zwemmen, wandeling, boodschappen, zwemmen, bloggen, eten en nog meer.

Een hele drukke dag.

Dag 21, 30-08-2019, Auxerre – Troyes, 100km

Route: Auxerre – Lignorelles – Ligny le Chatel – Butteaux – Evry les Chatel – Chamoy – Roncenay – Troyes.

De hele dag fietsen we in glooiend land waarbij we vooral akkervelden en in de verte druivenvelden (Bourgogne) zien. De meeste velden zijn gerooid of gemaaid waardoor een naar ons idee typisch Frans landschap te zien is. 

De meeste dorpjes zijn goed onderhouden maar we zien nauwelijks mensen. Behalve in een kerkje. Als we stoppen voor lunch en de enige schaduwplek zijn de traptreden bij de kerk, komt er iemand naar buiten. Deze man is in de kerk aan het werk. Het is een klein maar mooi kerkje. Onze lunch lekker, na vele dagen jam (kaas loopt met dit weer weg uit zijn eigen vet en is niet meer houdbaar), hebben we chocopasta gekocht. Ik eet dat thuis zelden maar goh wat is dat lekker en ook Rob smult ervan.

 De meeste dorpjes zijn goed onderhouden maar we zien nauwelijks mensen. Behalve in een kerkje. Als we stoppen voor lunch en de enige schaduwplek zijn de traptreden bij de kerk, komt er iemand naar buiten. Deze man is in de kerk aan het werk. Het is een klein maar mooi kerkje. Onze lunch lekker, na vele dagen jam (kaas loopt met dit weer weg uit zijn eigen vet en is niet meer houdbaar), hebben we chocopasta gekocht. Ik eet dat thuis zelden maar goh wat is dat lekker en ook Rob smult ervan.

Vandaag veel roofvogels zien vliegen (nee niet alleen in mijn hoofd, ook echt) en geprobeerd ze te vangen met mijn camera. Ook als ze verder weg in een boom zitten dan vliegen ze weg zodra ik de camera uit de tas haal. Toch bijzonder, als ik stop blijven ze zitten, als ik mij verplaats om mijn tas te openen ook, zodra ik de camera in de richting van de vogel breng vliegt deze weg en is niet meer op beeld te vangen. Jammer, ze zijn echt mooi.

Een camping die we allebei kennen. Voor veel mensen een doorgangscamping op de route naar noord of zuid. Voor ons wordt het een camping om een dagje te blijven, nog een dagje waarbij de weersverwachting goed is, nog een dagje lezen, zwemmen, stadje, nog een dagje om gebruik te maken van eindelijk goed internet en het blog bij te werken en nog een dagje voor de laatste dagen terug naar NL.

Vanavond dag 16 tot en met 19 al ingevoerd op blogspot, morgen de rest.

Dag 20, 29-08-2019, Pougeus les Eaux – Auxerre, 150km

Route: Pougues les Eaux – Guéringy – Balleray – Premery – St. Révérien – Clamency – Mailly la ville – Auxerre.

Gisteren hebben we de Vélo route de la Loire achter ons gelaten en daarmee ook de veelal vlakke stukken. De laatste 20km gisteren en de eerste 60 van vandaag zijn op en neer. Geen puistjes zoals in de Ardennen, langer en meer glooiend en ook met langere en lekkere afdalingen waar je even van kan genieten.

Na 40km begint de sluierbewolking te verdwijnen en na 60km is het weer geheel blauw, loert de gele ploert boven ons hoofd en is de wind weer aangetrokken. Ook vandaag weer veelal wind tegen.

Vanaf Premery pikken we een route langs het kanaal op, Canal du Nivernais. Een mooie route met grotendeels echt goed aangelegd fietspad (ondanks ook hier de opgangen naar de weg bij iedere brug). Even genieten in deze omgeving zonder auto’s. Op meerdere plekken zijn de rotsen te zien en bij enkele van deze rotsen ook mensen die ze beklimmen. Ik en ook Rob, vind het mooi dit rauwe in het landschap en het idee van fietsen in een gorge dat je jezelf wijs zou kunnen maken.

Als je ooit met een motorboot een kanaal wil doen met sluizen, kies dan gerust dit kanaal, dan kun je wat betreft omgeving en hoeveelheid sluizen je plezier hebben.

 Na het etentje in Saumur begaf mijn sandaal het. Het deel dat over mijn tenen gaat is los gelaten. Mogelijk nog te lijmen maar ik merk aan alles dat de sandaal klaar is. Kan ook wel na zeker 10 jaar. Nu kijk ik dus iedere dag tegen deze rechter schoen aan.

Lang leve de ducttape...

Dag 19, 28-08-2019, Gien – Pougeus les Eaux, 115km

Route: Gien-Briare-Cosne-Cours sur Loire-Pouilly sur Loire-La Charité sur Loire-Pougues les Eaux.

De dag start met een mooi uitzicht op Gien.

 De overbuurman komt vragen ‘hoeveel kilometrages we per dag maken?’ en vertelt vervolgens dat hij graag op een route als deze kampeert zodat hij ook mooie lijven heeft om naar te kijken. Hierbij maakt hij een verontschuldiging voor dat hij dit vindt. Naar mijn idee een bijzondere eerste (en laatste) kennismaking.

De fietsdag begon met een windstilte en voor 12.00 uur hadden we de wind al van voren. Rob durfde het aan om in eerste instantie te beweren dat het van zij kwam. De windvaantjes spraken echter boekdelen: de wind kwam uit onze fietsrichting. Over de temperatuur waren we het meteen eens: de dag begon fris maar na 1100 was het voldoende opgewarmd om het warm te noemen. Goed dat we ook vandaag op tijd weg waren.

De route liep vandaag over prima fietspaden, weinig door dorpjes.

Ook vandaag valt op hoe droog het is, bomen die hun herfstkleuren laten zien en veel gevallen bladeren naast droog gras, droog onkruid, kurkdroge grond. Als we ook nog een windwijzer zien zoals je kan zien in Amerikaanse westerns is het plaatje compleet op deze warme dag.

Wat vandaag maar ook de twee dagen ervoor opvalt is hoe Fransen bij iedere brug de weg langs het kanaal omhoog laten lopen. Dit gebeurt zonder enige schroom van steilheid waardoor de opgang naar de weg soms tot 25 procent bedraagt. Zelf kan ik tot ongeveer 20procent wel omhoog komen met bagage. Rob, die nog niet zo lang geleden in Nieuw Zeeland nog ‘the steepest road’ op fietste lukt het nog wel om ook de stukjes van ruim boven de 20 procent omhoog te fietsen.

Iets anders is de soms creatieve bocht die je bovenaan moet maken. Dit dorp was helemaal creatief, een soort doolhof om van het pad langs het kanaal naar de weg en de brug te komen.  

 Dit dorpje heette niet voor niets Villefleur (nee niet ville fleurie), ook in het parkje waar we de lunch aten waren veel bloemen geplant, in allerlei kleuren. Onder andere iets roods. Het lijkt op een plant die we in Nederland hebben maar het is denk ik toch niet hetzelfde. De kleur komt op de foto niet goed over maar ik voeg het toch toe en als iemand weet hoe dit heet ….

Ongeveer 20 km voor het einddoel van vandaag zien we een soort koperkleurige metalen plaquettes op de paden verschijnen.

 Met het oversteken van de brug bij Chariité verlaten we ook de Vélo route de la Loire en heel jammer, ook het aandeel van Pipi. Wie kent het liedje nog ‘1 en 1 is 3 wiedewiede ...’.

We zijn er op deze route al snel van overtuigd geraakt dat Pipi Langkous zich met de kilometerstanden op de bordjes bemoeid heeft. Deze wisselden zodanig dat ik meerdere keren per dag geen idee had hoeveel kilometers het zou zijn naar de volgende dorp. Het kon wisselen met een verschil van wel 10 kilometer. Dan stond er op een bordje: nog 5 km en vervolgens nog 4 en dan nog 15 gevolgd door ….  

Ook deze camping is goed; echt aardig ontvangen, gebruik maken van het zwembad, het douchegebouw is brandschoon, bomen voor schaduw. Dus lekker gezwommen, een gezonde maaltijd vandaag en weer op tijd het lijf rust geven.

Dag 18, 27-08-2019, Beaugency – Gien, 125km.

Route: Beaugency – Meung sur Loire – Orleans – Chateauneuf les Brosses – Sully sur Loire – Saint Gondon – Gien.

Vanuit Beaugency over de reguliere weg (zodat we ook brood konden kopen) naar Meung waar we de brug over gaan en aan de zuidkant van de Loire de route vervolgen. Een mooi pad dat ons naar Orleans brengt. In Orleans verdwijnen al snel de routebordjes en komen ze ook hier en daar weer terug. Nogmaals lang leve de Garmin van Rob. Na Orleans volgen we een slingerpad door een park oost van Orleans, mooi door de bossen en dan …. kilometers over een soort dijk. Het gaat vlot.

Na de lunch verandert er iets in de wind. In Sully sur Loire nemen we nog een lange pauze met meloen terwijl we naar het plaatselijke kasteel kijken, indrukwekkend groot maar van buiten vooral vierkant. Vanaf Sully vervolgen we weer voor een groot deel een dijk, soms verhard zand / grind en met een wind die gedraaid is en tegen ons in gaat. Ook zien we de derde kerncentrale in evenzoveel dagen. In Saint Gondon, we zijn dan al vele liters vocht verder vandaag, stoppen we in de hoop een kraantje te vinden … Na even rond kijken zien we het bordje kerkhof (daar is altijd water) maar dit kerkhof is met een grote ketting dicht gemaakt. De watertoren ernaast heeft een schone wc (heel fijn na die van de campings) en een waterkraan. We maken onze petten, hoofden en daarmee nog wel meer nat en drinken tot het er niet meer bij kan. Een cadeautje zo onverwacht veel koud vocht. We eindigen in Gien. Het was de hele dag droog om ons heen: het gras is verdord, de zandpaden zijn hard van het vochtgebrek. Het heeft hier al lang niet geregend.

 Een van de vogels die we vandaag en al dagen, zien in de rivier. Deze probeerde meerdere keren om weg te vliegen en ik heb geen idee waarom het niet lukte maar gedurende onze lunch kwam de lucht niet dichterbij.

 De camping in Gien is prima, schoon en na gisteren zelfs indrukwekkend schoon. Na opzetten van de tent is het zwembad lekker verkoelend en het bewegen voelt goed voor mijn spieren. Het lezen liggend op een zonnebed in de schaduw … een mooi einde van de fietsdag.

Als ik het blog van vandaag type, nog even voor we uit eten gaan, is de lucht schuin boven ons zwart en horen we in de verte gerommel. Onweer dreigt maar we gaan er vanuit dat het langs Gien heen gaat, het verplaatst en verkleurt terwijl we er naar kijken. Dit bleek onterecht, als we aan tafel zitten en net besteld hebben komt de regen echt met bakken uit de lucht.

Vooraf een tomatensalade met mozzarella besteld, groot. Bleek inderdaad heel groot en fijn dat Rob mee at. Vervolgens had ik een vegetarische pizza besteld in de hoop iets smaakvol met veel groenten te krijgen. Stel je voor: een dunne pizzabodem (lekker!) met daar op tomatensaus, paprika’s, champignons, uien, stukken aardappel, olijven, en dan … ongeveer een kilo kaas. Veel, zwaar, niet te doen voor mij alleen. Ook nu gelukkig dat Rob mee at.

Ik ben verbaasd dat ik in de nacht niet door de bodem van de tent gezakt ben.  

Dag 17, 26-08-2019, Ambois – Beaugency, 80km.

Route vandaag: Ambois – Chaumont sur Loire – Blois – Suevres – Beaugency.

Terwijl ik dit type bevindt mijn kont zich op een stoel van de camping en mijn benen op een andere stoel en dat alles onder een boom (schaduw) terwijl een zacht windje waait en een paar plekken verderop een tiener ons trakteert op de locale top 100.

We zijn vroeg op pad gegaan (niet dat het lukt om te haasten, eerst koffie, koffie, .. en wakker worden) om iets van de warmte voor te blijven, de verwachting voor vandaag was 36 graden.

Na het gekronkel waar we de dag van gisteren mee geëindigd zijn besluiten we vandaag te starten met een stuk van de ‘gewone’ weg. Het blijkt een goede keuze: goed pad, geen omwegen en ondanks de maandagochtend weinig verkeer. Wel is de wind weer terug en die vergezeld ons de hele dag van voren.

Blois naderen we over een soort dijk waar behalve fietsers niemand lijkt te komen.

In Blois moeten we een brug over en zien we dit:

 Terwijl ik de foto van de Mona Lisa maak krijg ik een onprettige reactie van een Nederlandse man. Hij fietst op het voetpad en is blijkbaar van mening dat ik mijn fiets daar niet had moeten neer zetten. Onprettig en onnodig deze stomme reactie!

Aan de ene kant van de brug zie ik dit en de camera naar de andere kant laat de fietsen en Rob zien:   

 Na Blois volgt de route een mooi fietspad. Ook nu zien we weinig van de Loire. Waar we wel veel van zien zijn kastelen en muren. Ongelooflijk hoeveel kilometer muur de Fransen in dit gebied gebouwd hebben en ja, ook kastelen.

In de buurt van Avaray fietsen we langs een kerncentrale, de tweede in twee dagen, de andere was na Monsoreau.

 De route vervolgt langs het water, een mooi pad al vraag ik me af of je hier kan fietsen als er zoveel regen valt als dat wij de eerste 1,5 week hadden. Een flink deel van de paden zal dan veranderen in modder en gladde toestand.

Sowieso is het droog sinds we aan de route langs de Loire zijn begonnen. De Loire is tot vandaag veelal droog geweest, de akkers ogen droog, de paden zijn droog en zanderig. Het ziet er niet uit alsof ze in deze omgeving (veel) regen gehad hebben.

De fietsdag eindigen we ook vandaag met ijs, dit keer ieder twee bakjes vanille-ijs met karamel en nootjes. Heerlijk!

We eindigen op de camping in Beaugency. De foto is van de brug die we overstaken om bij de camping te komen.

 De camping is groot en nog niet voor een kwart vol. Een zwembad was nu na deze warme dag een welkome afwisseling geweest, in plaats daarvan blog schrijven, lezen en de bezwete kleding weer wassen. Een voordeel van dit weer is dat de kleding iedere morgen droog is.

De camping is niet schoon als we komen: hondenpoep op meerdere plekken die we zien, overal uitingsvormen van konijnen (echt duizenden keutels en overal gaten) en het sanitairblok … ik hoopte bij aankomst dat het nog schoon gemaakt moest worden. Later bleek dat dit niet zo was en tegen de tijd dat het bedtijd was, was het gewoon ronduit vies. BAH.

Later in de dag neemt het aantal Engelsen toe. Allemaal met grote, nieuw uitziende, dubbelassen-caravan (tja hier meer caravans dan campers). Caravans met dubbelassen betekent in Frankrijk vaak zigeuners. De taal is een soort dialect en de kleding met make-up … laat ik het houden op dat hetgeen te zien en horen is beter is dan tv. Het laatste gezin komt schreeuwend uit de Vauxhall, de man achter het stuur (ruim 100kg te zwaar) komt af en toe half uit de auto om tegen de vrouw te schreeuwen die aanwijzingen geeft. Het lukt hem niet de caravan op de plek te krijgen die bedacht was. Na nog wat geschreeuw wordt het geheel ergens anders neer gezet. Ik ben benieuwd wat de avond gaat brengen, gezien de begroetingen kennen ze elkaar allemaal.  

Dag 16, 25-08-2019, Saumur – Ambois, 125km

Route: Saumur – Monsoreau – Tours – Ambois.

De tweede dag zonder wind tegen en soms zelfs een zijwind mee.

Het pad na Saumur bestaat uit een keihard oppervlak dat wisselt tussen vlak-wasbord-kuilen. Een pad zo onprettig dat we voor Monsoreau besluiten het te verlaten en de weg te volgen. Voorbij Monseaur realiseren we ons dat we de bakker gemist hebben, fietsen terug en genieten op een bankje van een croissant en een palmier (vlinder).

Na Saumur zien we veel ‘cave du vin’ maar nauwelijks wijnranken.

Tussen Nederland en Angers zagen we veel fruitbomen, in Belgie veelal peren, in Frankrijk van alles waarbij peren en appels de boventoon voerden. Sinds de start van de Vélo route de la Loire zien we bijna geen fruitbomen meer.

Na Monsoreau volgt een mooi fietspad door bossen, veelal een pad waar geen gemotoriseerde voertuigen mogen komen en zo’n 20km voor Tours wordt het een verhard pad. In Tours is de aanwijzing van de route wat minder, gelukkig gebruikt Rob ook zijn Garmin en fietsen we makkelijk door de stad heen. Dit keer zien we veel van de stad maar alles is dicht (zondag) wat deze stad een vreemde verlaten indruk geeft. De route voert ons langs de kathedraal van Tours, indrukwekkend groot en gedetailleerd en midden in de stad.

 Bij deze kathedraal een waterpomp met koud water. Ik drink tot mijn buik klotst (letterlijk), maak mijn pet en haren nat. De pomp is te zien, rechts van de rode brandkraan. Heerlijke verkoeling! Vervolgens zitten we beiden als een soort verzopen katjes weer op de fiets om de weg te vervolgen. Vervolgens gaat de weg enorm kronkelen.

Na Tours vinden we het rond 1600 ‘ineens’ warm en besluiten naar de eerst volgende camping te gaan. Maar eerst nog meloen. Al een paar dagen fiets ik met een meloen die we dan in de middag verorberen, een zoete vochtige traktatie in dit weer en waard om een paar kilometer met zo’n zwaar ding te fietsen.

De camping wordt die in Ambois. Als de tent net staat komt een grote groep kids aan die hun spullen beginnen op te ruimen. Mooie timing, toch? Ze gaan echter niet weg. De volgende ochtend blijkt dat ze met zijn allen wat verderop in een cirkel buiten hebben liggen slapen. Heeft wel iets aandoenlijks al die slapende kids te zien liggen, ieder in de eigen slaaphouding.

De nacht was warm genoeg om buiten te slapen en er zijn geen muggen of iets dergelijks. De tent blijft dus ook open.

Op de route blijven we fietsers tegen komen, in de buurt van dorpjes ook wandelaars. Op deze camping zijn we vanavond de enige fietsers.

Een van de fietsers … een grote man met een flinke bos krullend haar die met een glimlach op de fiets zat wat wel aanstekelijk werkte voor mij (wat maakte dat hij het zo naar de zin had?). De aanhangfiets achter zijn fiets was leeg maar achterop zijn fiets zat een kind met een flinke bos blond haar tegen zijn rug aan te slapen (zou dat de reden zijn van zijn easy glimlach?).

We zien deze trip veel campers, meer campers dan caravans. Ook op deze camping is het bijna ongelooflijk hoeveel van campers er staan. Gaat niet alleen om de grijze golf van vakantiegangers, ook om jonge mensen.

Twee uitzichten vandaag:

Dag 15, 24-08-2019, Saumur – Saumur.

De dag gestart met kletsen met een Franse fietser, een Engels echtpaar dat we waarschijnlijk nog wel tegen gaan komen en natuurlijk met koffie / leut en typen van het blog. Ook gezocht naar een goede plek met wifi zodat het blog met foto’s geupdate kan worden. Van de week heb ik dat eerder al geprobeerd maar toen duurde het toevoegen van een foto 15 minuten (de wc foto) en daarna ben ik er mee gestopt. Wifi maar ook de data verbinding is op de meer afgelegen campings (de campings dus waar we tot nu toe vaak sliepen) vaak slecht of afwezig.

Een dag niet fietsen betekent een dag easy en tegelijk allerlei dingen doen zoals de was.

En voor Rob, op momenten dat ik zwem, updaten wat betreft het nieuws van de wereld en Rob heeft altijd wel iets te bekijken aan de fiets lijkt het.

Vandaag een gezin met jong kind die als lunch een hele kip eten met meloen (indrukwekkend dat ze dat op krijgen, was een grote kip). Ook een moeder die aan het fietsen is met drie kinderen.

Nu 14.00 uur, de rest van de dag lezen, zwemmen,een boodschap en iets meer van het stadje zien (zoals de buitenkant van het kasteel dat er ‘s avonds uitziet zoals op de foto)
  en straks uit eten en … niet te vergeten koolmeesjes brood voeren. Leuk zo snel als deze beestjes dichtbij durven komen, ze zitten alleen niet lang genoeg stil voor een foto. Dat ze later, als Rob zit te lezen, terug komen om op zijn tenen te tokkelen is naar mijn idee wel heel gedurfd, leverde ze echter geen voedsel op.

Ook leuk vandaag om tijd te hebben voor de reacties op de blogs die ik via whap krijg.

Het zicht op het kasteel van Saumur in de avond vanaf de camping.

Dag 14, 23-08-2019, Pruillé – Saumur, 95km

 Route: Pruillé – Montreuil-Juigné – Angers – Gennes – Saumur.

We starten de dag met koffie, wakker worden en oppakken. Dat ales in een easy tempo.

n Angers merken we door hoe de fietspaden lopen weinig van deze grote stad. Het uitzicht dat we wel hebben:

 In Angers ga ik de eerste bakker binnen die we tegen komen en wat een goede keuze. Voor ieder die ooit naar Angers gaat de aanrader hier brood te gaan halen. Deze bakker bakt alles ter plekke en het is heerlijk. Op brownies na geen gebak maar wel allerlei andere lekkere brood dingen. We gaan nog maar een keer terug voor de pain ou fruit (een soort krentenbollen maar dan anders). Zelfs de verpakking klopt :)  

 Vandaag hebben we een oversteek gemaakt van de Vélo route Franchette naar de Véloroute de la Loire. Deze wisseling vond plaats oost van Angers en verliep so smooth geweldig zoals deze routes hier georganiseerd en aangegeven zijn. De eerste ‘blik’ die we werpen op de route langs de Loire is er een van droogte. Op sommige plekken bevat de Loire meer water maar over het algemeen zien we vandaag een droge rivier.

 De kans dat de hoeveelheid stof die de fietsen vergaard hebben minder gaat worden vervliegt na zien van deze droogte. Echt de hoeveelheid stof, een stofzuiger zou de lol op kunnen. Gezien de droogte hier hebben ze niet de regen gehad die wij de eerste dagen hadden.

Vandaag fietsen we weer met een tegenwind (we hebben tot nu toe wel één dag zonder tegenwind gehad tot nu toe) en fietsen veelal niet in de schaduw. Hierdoor merken we vandaag dat het warmer is dan we tot nu toe gehad hebben, een overgang die bijna schokkend is van het koude van eerder naar het warme van nu. Het maakt dat we veel meer drinken.

De warmte die we nu hebben en de warme douche iedere avond … dan kan ik denken aan Noor, een vriendin die nu vanuit Bolivia Chili in fietst en de afgelopen tijd veel wind en kou gehad heeft met als toetje in de avond vaak een koude douche. Echt petje af!

In de buurt van Saumur volgen we de bordjes naar een camping. Het blijkt een groot complex te zijn, het soort campings waar we beiden niet blij van worden en we besluiten door te fietsen. De camping waar we eindigen is op alle vlakken beter. Hier is een rij van plekken voor randonneurs en daarbij een overkapping met kooktoestel, koelkast, tafels en stoelen. We eindigen de avond met zo’n 15 fietsers die zitten te eten en kletsen en verhalen delen met elkaar.

Een koppel is een vader en zijn zoon, een klein manneke dat zelf alle kilometers (ongeveer 30km per dag) fietst. Petje af voor die kleine beentjes van hem dat het lukt en dan in de avond nog vol energie. Deze jongeman probeerde mij in rap Frans van alles te vertellen, aandoenlijk, hij heeft het duidelijk naar zijn zin. Vader en zoon doen dit nu een week en plan is het volgend jaar een maand te doen.

Een ander groepje is een Spaans gezin met drie kinderen. Ik herkende ze van een camping vorig jaar in Nederland en heb het nagevraagd. Ze hebben inderdaad vorig jaar in Nederland gefietst en gekampeerd. De moeder gaf aan mij niet te herkennen. Snap ik want ik herinner mij het gezin als dat zij vooral met zichzelf bezig waren en de ochtend dat ik hen zag leken ze ruzie te hebben. Dit heb ik niet herhaald en ze vooral nog een bon route gewenst.

Een Fransman die een ronde fietst, een spijkerbroek aan heeft en onder andere twee grote blikken met muesli en noten.

Ik blijf het interessant vinden om te kijken en luisteren, om te zien hoe andere fietsers reizen, wat ze soms allemaal meenemen (zeulen?).

Tot nu toe stoppen we vaak op de fietsdagen om even te kijken, een foto te maken of elkaar op dingen te wijzen die we zien. Doordat we een andere route zijn gaan doen om weg te komen van kou en wind, wat gelukt is, gaan we veel minder kilometers doen dan vooraf gedacht. We zullen dus vooral easy blijven doen en besluiten morgen in Saumur te blijven.  

Dag 13, 22-08-2019, van Laval naar Pruillé, 85km

Route; Laval – Originé – Daon – Le Lion d’Angers – Pruillé.

Op een paar kilometer na omdat we de stad uit moeten komen en omdat we in Le Lion d’Angers een boodschap doen, zijn alle kilometers over een verhard gravelpad langs de rivier.

Vandaag is de derde dag dat we geen regen hebben, de eerste dag dat we geen wind tegen hebben en de eerste dag dat de dag warm genoeg begint en ik niet start met fietsen met handschoenen aan.

De temperatuur is echt aangenaam, warm zelfs voor Rob, en de verwachting is nog beter. Er wordt nu gesproken over 35 graden voor de komende dagen. Hier moet ik denk ik Patrick uit Tilburg bedanken, hij is vorige week met de kou die we hadden gaan duimen voor beter weer. Ik weet niet hoeveel rozenkransjes hij door zijn vingers heeft laten gaan maar het gevolg is prima.

 Uitzichten van vandaag:  

 We zien meerdere van deze bankjes staan langs de route. Zijn van steen.

 

Een van de bruggen waar we overheen fietsen, in dit geval ik en Rob die de foto maak

 Aangekomen op de camping municipal treffen we een buslading kinderen aan, of nou zo ervaar ik het geluid na een dag rust op de fiets. De leiding blijkt de groep goed in het gareel te hebben dus geen problemen bij douche / toilet / op de camping. Het lawaai of moet ik zeggen geluid van een grote groep kids zingend (klinkt als een echt kamp, leuk) blijft nog tot laat.

Een Fransman met hetzelfde rappe Frans als dat ik gisteren al noemde spreekt Rob aan over de fietsen. Het blijkt dat hij zelf ook een ligfiets heeft, een trike (drie wielen) met omhulsel. De man vertelt over zijn ervaringen, is enthousiast en is benieuwd naar wat wij doen.  

Dag 12: 21-08-2019, Domfront – Laval, 100km

Blog van gisteren aangevuld met een eerbetoon.

Route van Domfront – Mayenne – Laval

Ongeveer 5km na Domfront fietsen we een paar kilometer over een wat glooiend en van hoogte wisselend boerenlandschap. Verder fietsen we de eerste ongeveer 3/5 van de afstand op een treintracé en in een haag van bomen waarbij bij ieder kruispunt een mooi bordje staat ter waarschuwing

 In Mayenne halen we lunch, kruisen we de fietsers die de route Paris-Brest-Paris doen en pikken we de rivier la Mayenne op. Die fietsers maken echt een monstertocht, leuk om te zien in het dorp dat er meerdere mensen klaar zitten om te klappen en grappig dat ze ook voor ons klappen terwijl duidelijk is dat wij er niet bij horen. We kijken even en op dat moment komt een ‘omhulde ligfietser’ (‘een banaan’) langs. Blijkt een Amerikaan te zijn die zijn eigen speldjes gemaakt heeft en uitdeelt, mijn fietstasje draagt er nu een.

En toen ineens brak de wereld bijna open en waren we bij Ecluse Grenoux. Niet dat we dat vooraf kenden maar dat was de naam van deze sluis. Wat je op de foto ziet is iets wat vroeger een molen was, nu is het een leeg omhulsel. Links van het huis kunnen de boten door de sluis. Rechts van het huis heeft het water een verval van ongeveer 1,5 meter.

 Hierna volgden meer ecluses. Bij een hebben we een tijdje op de bataux (aanlegsteiger voor boten) gezeten en gekeken naar drie libellen waarvan er twee elkaar achterna zaten. Ik heb geprobeerd een mooie foto te maken maar de libellen waren, ook met een verleidingsdans van Rob, niet bereid stil te zitten en te poseren.  

 In Laval zijn we eerst gaan shoppen in een decathlon omdat de fietsbroek van Rob het dreigt te begeven (zul je zien dat de broek nu hij een reserve heeft gewoon heel blijft).

Bij de supermarkt stopt een fietser naast ons, vraagt hoe het gaat en na een Franse reactie van rob ratelt deze man er op los. Het gaat in een tempo en met een accent … ik kan er geen wijs uit. Het is een versie van het Frans dat we hier meer horen.

Toen door de stad naar de camping. En weer een pareltje, dit keer aan het einde van een woonwijk. Niet alleen een vriendelijk welkom van de gardien maar ook van salamanders, in diverse kleuren en maten.

Als campinggast kan ik naar het zwembad, een mooi bad waar maar twee mensen in liggen. Ik heb genoten van nog een half uur baantjes trekken terwijl Rob de krant ging lezen (denk ik).

Na een lekker maaltje het bed in en lijf laten bijkomen met het geluid van een uil in de boom, voor de nieuwe dag begint.

Dag 11: 20-08-2019, Domfrontt – Domfront.

Wat een dag: de zon schijnt, voor de tweede dag geen regen, de fietskleding is gewassen en droog geworden (voor het eerst tijdens deze trip). Lunch bestaat uit stokbrood met Franse kaas en tomaat, een gekookt ei met twee dooiers, jus d’orange later gevolgd door een meloen. Uit het aanbod van mijn e-reader die ik toch wel zie als een soort snoepwinkel maar dan met boeken heb ik een nieuw boek gekozen en ik heb de tijd om te schrijven aan een nieuw blog. Rob leest, knutselt wat zonder geloof ik werkelijk wat te doen, is creatief met zijn was ophangen en later hersteld hij mijn camera want ik heb het weer voor elkaar gekregen om de instellingen te veranderen waardoor ik alleen nog filmpjes opneem.

Toefje op dit alles is drop. Na ruim 10 dagen niets van dit zwarte goud smaken de ronde dropveters heerlijk.

Deze camping ligt duidelijk aan een fietsroute. Zowel gisteren als vandaag komen meerdere fietsers aan. Opvallend vind ik toch wel dat de meeste fietsers na een dag (alleen) fietsen geen contact zoeken maar alleen of als ze met twee zijn met twee gaan eten - slapen - opstaan - en met twee of alleen weer vertrekken zonder met iemand te kletsen. De enkeling die wel wil delen heeft leuke verhalen en wil verhalen horen. Iedere keer leuk.

Op deze plek toch ook even een soort eerbetoon aan de 'gardienne de la camping'. Zij doet dit al 27 jaar, iedere dag maakt zij 3x het toiletblok schoon, loopt of rijdt meerdere keren per dag over de camping en maakt dan contact met de mensen die er zijn. Zij blijkt al 10 kleinkinderen te hebben terwijl zij er uitziet alsof haar oudste net naar de middelbare school gaat. dit alles doet zij met humor en in fantastische kleding. zo had zij op de ochtend dat wij vertrokken een oranje-wit mini jurkje aan met een licht vallend vestje, sandalen met hoge kurken hakken en was zij perfect opgemaakt.
Een teken van haar humor blijkt uit de foto, een van de geplastificeerde kaartjes op de toiletten:

Dag 10: 19-08-2019, van Caumont sur Orne naar Domfort, 85km

Route loopt grofweg: Caumont sur Orne – La Lande (een gehucht) – langs Flers – Domfort.

Bij het zien van deze km is het goed te weten dat Rob en ik natuurlijk niet iedere avond zo’n net rond getal aan km afronden. Gisteren waren het 98,64km en vandaag 84.23km. Naar mijn idee smokkel ik dan niets als ik het ga afronden naar 95 en 85km.

De dag begint met kletsen met een Duits stel dat duidelijk interesse heeft in een ligfiets en verhalen over het fietsen met een tandem. De vrouw van het stel ziet wel voordelen in het tegelijk weggaan en aankomen en dat toch ieder zijn eigen kracht en energie kwijt kan. Zij hebben namelijk de ervaring dat zij overal achter hem aan fietst. Om deze reden hadden ze voor het mountainbiken al een elektrische mountainbike voor haar gekocht.

Gezien het enthousiasme en de beenlengte van de man stel ik voor dat hij eens gaat zitten op mijn fiets en kan voelen hoe het ligt. Terwijl hij zijn benen op de trappers legt hou ik de fiets vast. Zijn enthousiasme maakt (denk ik) dat hij meteen weg wil fietsen. Iets wat sowieso lastig is na 10 seconden voor het eerst op een ligfiets maar zeker als je dat probeert op hobbelig gras. Gevolg is dat hij met de fiets kantelt en het mij maar net lukt om te voorkomen dat hij geheel omvalt. Ondanks dit verdwijnt zijn enthousiasme niet. Leuk te merken.

Het tegenhouden van het vallen van de fiets maakt dat ik nu op de binnenkant van mijn linker onderbeen een blauwe-rode plek heb van zo’n 20-20cm. Deze kan de strijd net niet winnen van de plek op de buitenkant van mijn rechter onderbeen. Die plek liep ik al in Antwerpen op. Bij een wegopbreking probeerde ik voorzichtig de stoep af te gaan en meteen een bocht naar rechts te maken. Te voorzichtig zo bleek want het momentum was verloren en ik viel om. Een omvallen als in slow motion maar met niet minder blauwe plek als resultaat.

Na verlaten van de camping hebben we eerst brood en een vlinder te halen. Een vlinder is een van bladerdeeg gemaakt iets met veel roomboter en suiker. Heerlijk. Dat en een pain au raisin,…. Mmm

Maar goed, we vervolgen de véloroute Franchette voie verte voor 18 km over en langs een voormalig treintracé en op dit deel van de route stoppen we regelmatig.

Bij een van de bruggen waar we over fietsen zijn twee Nederlanders twee Fransen aan het leren hoe te abseilen. Op de rivier die onder de brug door stroomt zijn mensen aan het varen en met een fietsbootje onderweg.

 En dan stopt deze voie verte ineens en mogen we gaan klimmen en dalen. De 42 km die volgen hebben meer klimmen dan dalen en bij het klimmen daalt mijn teller naar 7-6-5-km/h terwijl bij het dalen mijn teller de 45km/h nauwelijks haalt. Deels omdat ik niet onderuit wil over het losse grint en dus de rem gebruik en deels omdat de dalingen te kort zijn om lekker hard te gaan en afstand te maken. Ongeveer halverwege dit stuk van de route komen we bij een toeristisch iets. Het blijkt een gorge te zijn. Schitterende rotspartijen en uitzichten. De foto doet geen goed aan wat werkelijk te zien was.

 Op een stijl stukje van zo’n 20procent is het goed te merken dat ik omhoog kan fietsen. Er moet ook een haakse bocht naar rechts gemaakt worden en daar gaat het fout. Een haakse bocht blijf ik lastig vinden op een ligfiets met bovenstuur (vroeger reed ik op een ligfiets met onderstuur en naar mijn idee ging dat beter). Mijn fiets wil naar rechts vallen, ik compenseer maar teveel dus van flop naar links. Mijn elleboog breekt de val en mijn onderbeen breekt de val voor mijn fiets. Mijn linker onderbeen loopt nu ruimschoots voor in het aantal blauwe plekken en ook het formaat van de blauwe plekken. Mijn elleboog is blauw maar niets aan mijn lijf is kapot. Goed dus. Ik baal wel dat ik gevallen ben, wil zo’n bocht gewoon kunnen maken.

Rob zit ondertussen bovenaan op een bankje te wachten met een fles cola. Een welkome ontvangst

Uiteindelijk komen we op een hoogte van 250m (we begonnen op 20m) en na een totaal van ongeveer 60 km, in de buurt van Flers, weer op een voie verte. Het lijkt weer een oud treintracé en is in elk geval vlak met een vals plat en het wegdek bestaat uit goed grind. Dit deel van de route is compleet omgeven door bomen en voor de overige bijna 25km fietsen we door een soort groene tunnel. Een roofvogel besluit om een stuk voor ons uit te vliegen totdat hij weer op een tak neer strijkt. Een mooi gezicht.

We eindigen op de camping municipal van Domfort. Een aardige campingdame die graag Engels wil spreken en dat ook prima doet, een rustige camping en vlakbij een grote winkel. Na deze eerste dag zonder regen en de verwachting van meer droge dagen besluiten we morgen te blijven.

Dag 9: 18-08-2019, van Équenauville naar Caumont sur Orne

De route grofweg: Équenauville – D279 langs het vliegveld – Deauville – Houlgate – Cabourg – bij Caen start Véloroute de Franchette die hier langs de rivier L‘Orne loopt.

Het heeft werkelijk de hele nacht geregend, of in elk geval op alle momenten dat mijn bewustzijn naar de oppervlakte kwam, en ook bij wakker worden regent het. De weersverwachting is dat dit aanhoudt tot begin van de middag en dat het dan droog wordt. Yes, mooi vooruitzicht voor deze dag en het werd nog waarheid ook.

Het wakker worden gaat gepaard met een koor van vogels. Mussen denk ik gezien de veelheid aan heggen op deze camping. Het klinkt in elk geval mooi.

De opstart is easy waarbij kletsend met de twee Nederlanders die gisteren aangekomen zijn. Twee leuke mannen. De een is vooral geïnteresseerd in de ligfietsen en het fietsen in Frankrijk, de ander maakt grapjes en wil duidelijk vooral de gezelligheid. Zelf zijn ze met de auto en gebruiken ze de twee fietsen die ze bij zich hebben om in de avond naar het dorp en een kroegje te kunnen. De twee mannen maken een mooie combi die een leuke start van de dag maakt.

De eerste kilometers klimmen we in nat weer, aangekomen bij Deauville is het droog, krijgen we de zee te zien en maak ik weer een foto van zee met lucht. Deauville is een stadje dat de naam Beauville zou mogen hebben. Alle gebouwen en huizen zijn mooi, de beplanting is mooi, het strand is groot en bijna geheel leeg (te koud?). Een stadje waar het best goed vertoeven zou kunnen zijn.

Vervolgens blijft de route dicht bij zee en zien Rob en ik meer zee dan we de afgelopen week blij elkaar gezien hebben. Word ik blij van:

 In Houlgate lunchen we met stokbrood en kaas op een muurtje aan de zee. Mooie plek maar steenkoud door de wind. We houden het dan ook niet lang uit en fietsen door.

Na Cabourgh kunnen we de overkant van het water, de Orne of zoals de Fransen zeggen L’Orne, zien waar Ouistreham ligt. Ouistreham is de plaats waar de Véloroute de Franchette begint, maar wij pikken de route iets verderop op. We volgen een pad langs de Orne tot een brug met de naam Pegasus die net omhoog gaat als we aankomen. Een enorm grote brug die open ging voor één bootje.

  

Na de brug pakken we de route op. De eerste 14km lopen langs het water, door Caen en het zijn 14km op een glad, breed fietspad dat op deze zondag door veel mensen gebruikt wordt. Van de stad zien we weinig. De route en het mooie fietspad vervolgt langs een niet meer in gebruik zijnd treintracé en met dit pad leggen we zo’n 45km af voor we er af gaan op zoek naar een camping.

We eindigen op een camping, een soort grote tuin bij een huis waar zes plaatsen zijn, een warme douche en schoon toilet. Het enige minpunt is een weg langs de camping waar veel auto’s rijden. De verwachting dat dit na 2200 stopt maakt dit een prima camping voor nu. We eindigen ook droog en met zon en geen wind, zitten op het gras, lezen en knutselen zo wat dingen die ieder wilde doen.

Het voelt als vakantie!

Dag 8: 17-08-2019 van Paluel naar Équenauville, 100km

De route vandaag loopt grofweg van Paluel – Notre Dame de Gravechon – Honfleur – nr Équenauville

De ochtend begint met regen in een omgeving die grijs en mistig is. Ik zit de omgeving te bewonderen, zoveel mist, terwijl Rob water warm maakt en een bakkie leut (slappe cappuccino) maakt voor mij. De stoom boven mijn bakkie leut maakt het compleet.

De eerste 45km gaan deels over een fietspad (oud traintracee) en daarna over ruime boeren wegen. We leggen dit in een mooi tempo af, waarom zouden we rustig aan doen in dit weer. Aangekomen in Notre Dame de Gravechon doen we een boodschap en als we weer buiten staan is het droog en tijd voor de lunch op een bankje in het park voor de winkel. Een rustig park waar we op de route kijken en dan gezelschap krijgen van twee heren die niet geheel nuchter meer zijn en ons van alles willen vertellen over het mooie Rouen. Heel aardig maar niet waar ik en Rob op dat moment heel veel behoefte aan hebben.

Om het stadje uit te kunnen en de route te volgen moeten we over het terrein van ExxonMobil. Er staat een groot bord dat aangeeft dat het verboden is voor fietsers en een meter daarna begint een fietspad. Het zal dan toch wel mogen. Indrukwekkend blijf het om tussen de enorme opslagtanks door te rijden en ook …. ik weet niet goed het woord voor alle vreemde luchtjes die onze neuzen binnen komen.

Met de pont de Seine over en dan komen we al snel in een gebied waardoor ik denk aan het landgoed van de hobbits in ‘Lord of the Rings’. Hier zijn routebordjes waarvan we ons in eerste instantie afvragen wat het betekent, pas als we dichterbij gekomen zijn herkennen we de afbeelding als passend bij de daken van de huizen.

De verzorgde omgeving, de diverse fruitbomen, de mooie huizen, de tuinen die we zien hebben grote tafels met veel stoelen en bij de meeste zit een grote groep te eten. Het geheel heeft iets van een eigen karakter. Hierbij speelt zeker mee dat de huizen die een rieten dak hebben op de punt van het dak plantjes hebben. Soms lijken het uitgebloeide tulpen, soms varens.

Het gebied was eerder een stuk waar de Seine liep, nu is alles ingepolderd.

Om dit gebied uit te kunnen hebben we twee keuzes. De route loopt naar boven, een weg van 8-9 procent en goed te doen. Later komen we op een stuk dat al snel 12 procent is. Deze stijgingen zijn op deze route niet ongewoon en ook de slechte kwaliteit van wegen die de planner van de kanalenroute niet schuwt zijn niet ongewoon. Met het stuk dat vandaag op de route zit is het te erg en we stoppen er mee en gaan over een grotere weg verder.

Aangekomen in Honfleur is het eerste wat we zien een groot reuzenrad, het tweede wat we zien een zee van campers (echt wel 100) en het derde wat we zien een massa aan toeristen. Manoeuvreren tussen de mensen terwijl we fietsen over grote kasseien is een uitdaging. We komen er door en vervolgen onze weg nog een paar km naar de plek waar een camping is. We hebben gekozen voor deze kleine plaats in de hoop dat het weg is van alle toeristen. Waar we komen ….

Een echt enorme toeristische camping waar ze alles hebben wat we niet nodig hebben en waar we ontvangen worden door een zakelijke en een niet communicatieve receptionist en het volume dat geproduceerd wordt door een man in een soort golfkarretje die kinderen komt ophalen bij de ingang om een rondje over de camping te rijden.

Jippiedepippie!

En hier mogen we 31 euro voor betalen en moeten we voor 10.00 weg zijn).

We hebben het vandaag niet in ons om nog 20-30km door te rijden naar de volgende.

We eten voor de tent, kletsen wat met de aardige Belgische buurmeisjes, ik probeer een blog te schrijven en online te zetten maar voor dat gelukt is van de afgelopen dagen regent het weer. Vlug richting tent waar de wifi het niet doet (had ik anders verwacht op deze camping).

Dag 7: 16-08-2019 van Le Treport naar Paluel, 85km.

Gedurende de nacht zijn we niet meer zo blij met de campingplek door het verstorende gekakel van de meeuwen dat de hele nacht door gaat, de verstoring door de radio van een van de kampeerders die een of ander Frans praat programma ten gehore brengt en ergens in de nacht stopt maar voor 0800 uur al weer start en twee Fransen (echtpaar?) die al vroeg tegen elkaar begint te praten alsof ze ruzie hebben. Ik wordt brak wakker.

De route loopt van Le Treport naar Dieppe naar St Valery waar wij afslaan naar een camping in Paluel. Ik weet niet goed wat te zeggen van de route van vandaag. We hebben een paar maal de moeite genomen om naar de zee te fietsen. De route loopt nauwelijks langs de zee, iets wat ik juist wel hoopte en wat voor mij een reden was deze route te gaan doen. Rond Dieppe zijn er mooie uitzichten op de rotsen, indrukwekkende uitzichten, en kwamen we een mooi kerkje tegen.

Als we Dieppe uit rijden zien we veel mooie huizen. Mooi door de riante tuinen, door de ligging (soms hoog boven de rotsen boven zee) maar zeker ook mooi door het metselwerk dat gebruikt is en soms de kunstige daken. In deze omgeving zien we ook veel vakwerkhuizen.

Verder vandaag: een start waarbij zelfs blauw, de hele dag wind, na de lunch opkomende bewolking en aan het einde van middag middag regen. Vandaag was niet de eerste dag dat we al vroeg windmolens zien die hun kop in dezelfde richting hebben als dat wij fietsen. Hoe mooi ik windmolens ook vind, dat uitzicht van allemaal de koppen in onze fietsrichting, vind ik niet opbeurend.

Ik vond het een zware dag, waarschijnlijk door de nacht die alles behalve prettig was.

De camping heeft een verwarmd zwembad, heerlijk om even te zwemmen en andere spieren te voelen voor ik warm douche en alle kleren aan trek die ik bij fietsen niet gebruik.

Van onze Nederlandse buren mogen we een soort waslijn op pootjes lenen die we in het washok kunnen zetten. Ik hoop op droge kleren morgen.

Het delen van fietsverhalen brengt nieuwe suggesties en ideeën. Zo hebben we in Ieper gesproken met een Belgische fietser die vertelde over de route Velo de Franchette. Na zes dagen wind hebben we besloten deze op te gaan pakken als we in Ouistreham aankomen, dit ligt in de buurt van Caen.