Route loopt grofweg: Caumont sur Orne – La Lande (een gehucht) – langs Flers – Domfort.
Bij het zien van deze km is het goed te weten dat Rob en ik natuurlijk niet iedere avond zo’n net rond getal aan km afronden. Gisteren waren het 98,64km en vandaag 84.23km. Naar mijn idee smokkel ik dan niets als ik het ga afronden naar 95 en 85km.
De dag begint met kletsen met een Duits stel dat duidelijk interesse heeft in een ligfiets en verhalen over het fietsen met een tandem. De vrouw van het stel ziet wel voordelen in het tegelijk weggaan en aankomen en dat toch ieder zijn eigen kracht en energie kwijt kan. Zij hebben namelijk de ervaring dat zij overal achter hem aan fietst. Om deze reden hadden ze voor het mountainbiken al een elektrische mountainbike voor haar gekocht.
Gezien het enthousiasme en de beenlengte van de man stel ik voor dat hij eens gaat zitten op mijn fiets en kan voelen hoe het ligt. Terwijl hij zijn benen op de trappers legt hou ik de fiets vast. Zijn enthousiasme maakt (denk ik) dat hij meteen weg wil fietsen. Iets wat sowieso lastig is na 10 seconden voor het eerst op een ligfiets maar zeker als je dat probeert op hobbelig gras. Gevolg is dat hij met de fiets kantelt en het mij maar net lukt om te voorkomen dat hij geheel omvalt. Ondanks dit verdwijnt zijn enthousiasme niet. Leuk te merken.
Het tegenhouden van het vallen van de fiets maakt dat ik nu op de binnenkant van mijn linker onderbeen een blauwe-rode plek heb van zo’n 20-20cm. Deze kan de strijd net niet winnen van de plek op de buitenkant van mijn rechter onderbeen. Die plek liep ik al in Antwerpen op. Bij een wegopbreking probeerde ik voorzichtig de stoep af te gaan en meteen een bocht naar rechts te maken. Te voorzichtig zo bleek want het momentum was verloren en ik viel om. Een omvallen als in slow motion maar met niet minder blauwe plek als resultaat.
Na verlaten van de camping hebben we eerst brood en een vlinder te halen. Een vlinder is een van bladerdeeg gemaakt iets met veel roomboter en suiker. Heerlijk. Dat en een pain au raisin,…. Mmm
Maar goed, we vervolgen de véloroute Franchette voie verte voor 18 km over en langs een voormalig treintracé en op dit deel van de route stoppen we regelmatig.
Bij een van de bruggen waar we over fietsen zijn twee Nederlanders twee Fransen aan het leren hoe te abseilen. Op de rivier die onder de brug door stroomt zijn mensen aan het varen en met een fietsbootje onderweg.
En dan stopt deze voie verte ineens en mogen we gaan klimmen en
dalen. De 42 km die volgen hebben meer klimmen dan dalen en bij het
klimmen daalt mijn teller naar 7-6-5-km/h terwijl bij het dalen mijn
teller de 45km/h nauwelijks haalt. Deels omdat ik niet onderuit wil
over het losse grint en dus de rem gebruik en deels omdat de dalingen
te kort zijn om lekker hard te gaan en afstand te maken. Ongeveer
halverwege dit stuk van de route komen we bij een toeristisch iets.
Het blijkt een gorge te zijn. Schitterende rotspartijen en
uitzichten. De foto doet geen goed aan wat werkelijk te zien was.
Op een stijl stukje van zo’n 20procent is het goed te merken dat ik
omhoog kan fietsen. Er moet ook een haakse bocht naar rechts gemaakt
worden en daar gaat het fout. Een haakse bocht blijf ik lastig vinden
op een ligfiets met bovenstuur (vroeger reed ik op een ligfiets met
onderstuur en naar mijn idee ging dat beter). Mijn fiets wil naar
rechts vallen, ik compenseer maar teveel dus van flop naar links.
Mijn elleboog breekt de val en mijn onderbeen breekt de val voor mijn
fiets. Mijn linker onderbeen loopt nu ruimschoots voor in het aantal
blauwe plekken en ook het formaat van de blauwe plekken. Mijn
elleboog is blauw maar niets aan mijn lijf is kapot. Goed dus. Ik
baal wel dat ik gevallen ben, wil zo’n bocht gewoon kunnen maken.
Rob zit ondertussen bovenaan op een bankje te wachten met een fles
cola. Een welkome ontvangst
Uiteindelijk komen we op een hoogte van 250m (we begonnen op 20m) en
na een totaal van ongeveer 60 km, in de buurt van Flers, weer op een
voie verte. Het lijkt weer een oud treintracé en is in elk geval
vlak met een vals plat en het wegdek bestaat uit goed grind. Dit deel
van de route is compleet omgeven door bomen en voor de overige bijna
25km fietsen we door een soort groene tunnel. Een roofvogel besluit
om een stuk voor ons uit te vliegen totdat hij weer op een tak neer
strijkt. Een mooi gezicht.
We eindigen op de camping municipal van Domfort. Een aardige
campingdame die graag Engels wil spreken en dat ook prima doet, een
rustige camping en vlakbij een grote winkel. Na deze eerste dag
zonder regen en de verwachting van meer droge dagen besluiten we
morgen te blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten