De route vandaag loopt grofweg van Paluel – Notre Dame de Gravechon
– Honfleur – nr Équenauville
De ochtend begint
met regen in een omgeving die grijs en mistig is. Ik zit de omgeving
te bewonderen, zoveel mist, terwijl Rob water warm maakt en een
bakkie leut (slappe cappuccino) maakt voor mij. De stoom boven mijn
bakkie leut maakt het compleet.
De eerste 45km gaan
deels over een fietspad (oud traintracee) en daarna over ruime boeren
wegen. We leggen dit in een mooi tempo af, waarom zouden we rustig
aan doen in dit weer. Aangekomen in Notre Dame de Gravechon doen we
een boodschap en als we weer buiten staan is het droog en tijd voor
de lunch op een bankje in het park voor de winkel. Een rustig park
waar we op de route kijken en dan gezelschap krijgen van twee heren
die niet geheel nuchter meer zijn en ons van alles willen vertellen
over het mooie Rouen. Heel aardig maar niet waar ik en Rob op dat
moment heel veel behoefte aan hebben.
Om het stadje uit te
kunnen en de route te volgen moeten we over het terrein van
ExxonMobil. Er staat een groot bord dat aangeeft dat het verboden is
voor fietsers en een meter daarna begint een fietspad. Het zal dan
toch wel mogen. Indrukwekkend blijf het om tussen de enorme
opslagtanks door te rijden en ook …. ik weet niet goed het woord
voor alle vreemde luchtjes die onze neuzen binnen komen.
Met de pont de Seine
over en dan komen we al snel in een gebied waardoor ik denk aan het
landgoed van de hobbits in ‘Lord of the Rings’. Hier zijn
routebordjes waarvan we ons in eerste instantie afvragen wat het
betekent, pas als we dichterbij gekomen zijn herkennen we de
afbeelding als passend bij de daken van de huizen.
De verzorgde
omgeving, de diverse fruitbomen, de mooie huizen, de tuinen die we
zien hebben grote tafels met veel stoelen en bij de meeste zit een
grote groep te eten. Het geheel heeft iets van een eigen karakter.
Hierbij speelt zeker mee dat de huizen die een rieten dak hebben op
de punt van het dak plantjes hebben. Soms lijken het uitgebloeide
tulpen, soms varens.
Het gebied was eerder een stuk waar de Seine liep, nu is alles ingepolderd.
Om dit gebied uit te kunnen hebben we twee keuzes. De route loopt naar boven, een weg van 8-9 procent en goed te doen. Later komen we op een stuk dat al snel 12 procent is. Deze stijgingen zijn op deze route niet ongewoon en ook de slechte kwaliteit van wegen die de planner van de kanalenroute niet schuwt zijn niet ongewoon. Met het stuk dat vandaag op de route zit is het te erg en we stoppen er mee en gaan over een grotere weg verder.
Aangekomen in
Honfleur is het eerste wat we zien een groot reuzenrad, het tweede
wat we zien een zee van campers (echt wel 100) en het derde wat we
zien een massa aan toeristen. Manoeuvreren tussen de mensen terwijl
we fietsen over grote kasseien is een uitdaging. We komen er door en
vervolgen onze weg nog een paar km naar de plek waar een camping is.
We hebben gekozen voor deze kleine plaats in de hoop dat het weg is
van alle toeristen. Waar we komen ….
Een echt enorme
toeristische camping waar ze alles hebben wat we niet nodig hebben en
waar we ontvangen worden door een zakelijke en een niet
communicatieve receptionist en het volume dat geproduceerd wordt door
een man in een soort golfkarretje die kinderen komt ophalen bij de
ingang om een rondje over de camping te rijden.
Jippiedepippie!
En hier mogen we 31
euro voor betalen en moeten we voor 10.00 weg zijn).
We hebben het
vandaag niet in ons om nog 20-30km door te rijden naar de volgende.
We eten voor de
tent, kletsen wat met de aardige Belgische buurmeisjes, ik probeer
een blog te schrijven en online te zetten maar voor dat gelukt is van
de afgelopen dagen regent het weer. Vlug richting tent waar de wifi
het niet doet (had ik anders verwacht op deze camping).
We hebben gebeden om mooi weer voor jullie. Dat als tegenprestatie voor je blogs. Daar genieten we volop van.
BeantwoordenVerwijderen