Blog van gisteren aangevuld met een eerbetoon.
Route van Domfront – Mayenne – Laval
Ongeveer 5km na Domfront fietsen
we een paar kilometer over een wat glooiend en van hoogte wisselend
boerenlandschap. Verder fietsen we de eerste ongeveer 3/5 van de
afstand op een treintracé en in een haag van bomen waarbij bij ieder
kruispunt een mooi bordje staat
ter waarschuwing
In Mayenne halen we lunch, kruisen we de fietsers die de route
Paris-Brest-Paris doen en pikken we de rivier la Mayenne op. Die
fietsers maken echt een monstertocht, leuk om te zien in het dorp dat
er meerdere mensen klaar zitten om te klappen en grappig dat ze ook
voor ons klappen terwijl duidelijk is dat wij er niet bij horen. We
kijken even en op dat moment komt een ‘omhulde ligfietser’ (‘een
banaan’) langs. Blijkt een Amerikaan te zijn die zijn eigen
speldjes gemaakt heeft en uitdeelt, mijn fietstasje draagt er nu een.
En toen ineens brak de wereld bijna open en waren we bij Ecluse
Grenoux. Niet dat we dat vooraf kenden maar dat was de naam van deze
sluis. Wat je op de foto ziet is iets wat vroeger een molen was, nu
is het een leeg omhulsel. Links van het huis kunnen de boten door de
sluis. Rechts van het huis heeft het water een verval van ongeveer
1,5 meter.
Hierna volgden meer ecluses. Bij een hebben we een tijdje op de
bataux (aanlegsteiger voor boten) gezeten en gekeken naar drie
libellen waarvan er twee elkaar achterna zaten. Ik heb geprobeerd een
mooie foto te maken maar de libellen waren, ook met een
verleidingsdans van Rob, niet bereid stil te zitten en te poseren.
In Laval zijn we eerst gaan shoppen in een decathlon omdat de
fietsbroek van Rob het dreigt te begeven (zul je zien dat de broek nu
hij een reserve heeft gewoon heel blijft).
Bij de supermarkt stopt een fietser naast ons, vraagt hoe het gaat en
na een Franse reactie van rob ratelt deze man er op los. Het gaat in
een tempo en met een accent … ik kan er geen wijs uit. Het is een
versie van het Frans dat we hier meer horen.
Toen door de stad naar de camping. En weer een pareltje, dit keer aan
het einde van een woonwijk. Niet alleen een vriendelijk welkom van de
gardien maar ook van salamanders, in diverse kleuren en maten.
Als campinggast kan ik naar het zwembad, een mooi bad waar maar twee
mensen in liggen. Ik heb genoten van nog een half uur baantjes
trekken terwijl Rob de krant ging lezen (denk ik).
Na een lekker maaltje het bed in en lijf laten bijkomen met het
geluid van een uil in de boom, voor de nieuwe dag begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten