Gisterenavond zijn twee Nederlandse fietskoppels aangekomen. Vanmorgen mee gekletst en leuk te horen welke verhalen zij hebben van de fietstochten. Door het kletsen laten we de eerste regenbuien voorbij gaan en nadat we vertrokken zijn blijkt het een goede keuze want de buien blijven uit.
De route begint met boerenlandweggetjes door een glooiend boerenlandschap. Als we door een soort van gehucht rijden zie ik een zwaaiende hand door de voorruit van zo’n typisch franse witte bestelauto, de persoon zelf kan ik niet zien. Ik zwaai terug (Rob was al voorbij, geen idee of hij het gezien heeft). Dezelfde auto rijdt weg in onze richting, komt toeterend langs en stopt verderop aan de kant van de weg. Uit de auto ‘klimt’ een oudere man in overall met pet in hand en begint naar ons te klappen en te roepen ‘encore ... encore’ en als ik langs fiets roept hij ‘bravo mademoiselle’.
He just made my day!
(geen idee hoe dat in het Frans te zeggen).
Vanaf Quend belanden we op fietspaden. Mooi aangelegd, bordjes erbij, vlak. Mogelijk een gevolg van de hoeveelheid toeristen die we hier zien. Bij ieder bruggetje, en het zijn er nogal veel, staat een ‘bord pas op voor gladheid’. Het gaat om het soort bruggen die wij in Nederland ook hebben en ik geloof niet dat er dan ooit een bordje bij staat met die waarschuwing.
We volgen dus de kanalenroute, een route vlak langs zee maar van de zee zien we alleen iets als we er naartoe rijden. Deden we vandaag om een vuurtoren te zien. Bij de vuurtoren kon je een trip boeken om zeehonden te bekijken. Wat bleek, 5 km later lagen ze op het strand geduldig te wachten tot iedereen voldoende foto’s gemaakt had. Ze lagen op een flinke afstand maar de mogelijkheden van mijn camera maakten er toch een mooi plaatje van.
In de volgende wat grotere plaats (als ik het terug kan vinden
schrijf ik de plaatsnaam er alsnog bij) wordt het fietsen onmogelijk
gemaakt door een soort carnavalsoptocht. Alles er op en eraan:
verklede kinderen, confetti en kleine praalwagens. Op een van die
wagens ligt een man totaal niet elegant en zo te zien met het doel de
wagen nog enigszins in het gareel te houden gezien de wind.
Deze festiviteiten
en het dicht zijn van de winkels blijkt samen te hangen met een
katholieke feestdag ‘Maria Hemelvaart’. Bedankt pap voor het
delen van jouw katholieke kennis.
Als we op de kade
van dit dorp komen lopen er zoveel mensen dat ik al fietsend alleen
maar benen zie. We gaan dan ook van de route af, door wat andere
straten en pakken de route verder weer op want: het fietspad dat dan
komt loopt door een gebied dat aan de ene kant uit water (zee)
bestaat en aan de andere kant uit natuurgebied. Op dat stuk haal ik
17km/h zonder te trappen.
De laatste 15km zijn
zwaar doordat het op een kleine rode weg is, doordat daar geen enkele
bescherming is tegen de wind waar we al de hele dag tegenin fietsen
maar het is ook het stuk waar mijn teller 17km/h haalt en dat is dan
wel weer leuk.
De camping municipal
is megagroot en het blijkt dat we geluk hebben dat we fietsen en een
tent hebben en maar voor een nacht willen komen anders was er geen
plaats geweest voor ons. Het tentplaatsje is prima tussen heggen wat
fijn is gezien de wind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten